Een commissie heeft in opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid uitgebreid onderzoek gedaan naar jongeren die hun leven beëindigen.
Aanleiding was een piek van 81 zelfdodingen onder jongeren in 2017.
Stel je dat eens voor! 81 jongeren die zó ten einde raad zijn dat ze geen andere oplossing zien dan hun leven beëindigen.
"Twee derde van de onderzochte jongeren was in beeld van de zorg. De jongeren met complexe problematiek konden moeilijk passende zorg vinden. Zij belandden in een vicieuze cirkel van aanmelding, wachtlijsten, diagnostiek, afwijzingen en verwijzingen".
De commissie stelt een "netwerkaanpak voor waarbij hulpverleners, naasten en andere betrokkenen veel meer samen optrekken. Dit om contact te maken en te houden, wat er ook gebeurt".
Allemaal waar, maar wérkelijk, is er een onderzoekscommissie voor nodig om tot die bevindingen te komen?
Op dit moment krijgt Charlotte via de media aandacht voor precies dit probleem door samen met haar zorghond zichzelf te parkeren in de hal van het Ministerie zodat men letterlijk niet om haar heen kan. Ze heeft in de afgelopen 8 jaar een aantal niet gelukte suïcide pogingen gedaan en staat bijna drie jaar op de wachtlijst voor een passende behandeling. Er kan geen plek gevonden worden voor haar; Haar problematiek is te complex voor de bestaande instellingen. Ze voert deze actie uit in het kader van de presentatie van het manifest "Lijm de Zorg" waarin initiatiefnemers (patiënten en hulpverleners) aandacht vragen voor de misstanden in de ggz en Jeugdzorg en de politiek willen aanzetten tot actie.
Gezamenlijk staan de patiënten en de hulpverleners met de rug tegen de muur. Ze willen aandacht van de politiek en willen van de politiek oplossingen waarvan zij al jaren weten hoe die eruit moeten zien.
Er moeten landelijke specialistische behandelcentra komen voor mensen met complexe, meervoudige problematiek. Dit geldt zowel voor volwassenen als voor jeugd. De hulpverleners weten dit. De patiënten weten dit. De omgeving van patiënten weet dit. De politiek weet dit ook!
De politiek reageert op problemen die om handelen, om ingrijpen vragen echter niet met actie en initiatieven die de oplossing dichterbij brengen.
De politiek reageert met het instellen van onderzoekscommissies die met aanbevelingen moeten komen. Aanbevelingen waar niemand van verbazing van van zijn stoeltje zal vallen en die zo zacht als boter zijn.
Aanbevelingen die de verantwoordelijke bewindspersoon, staatssecretaris Blokhuis, dan ook alle ruimte geven een net zo weinigzeggend en boterzacht commentaar te geven op de bevindingen. "Het rapport geeft een indringende inkijk in de levens van in nood verkerende jonge mensen. Samenwerking tussen professionals, ouders en onderwijs is van cruciaal belang". Wauw, wat een diepgang, wat een wijsheid. Ik word er bijna stil van. Nu zal het vast goed komen!
Hier de link naar het volledige onderzoeksrapport en naar de samenvatting van het rapport
Reactie plaatsen
Reacties